Mariposa w drodze - blog o podróżach

Wieczorem 22 lipca Zatoka Kotorska świętuje dzień swojej opiekunki - Matki Boskiej na Skale. Ze wszystkich okolicznych miejscowości w udekorowanych łodziach wypływają ubrani w narodowe stroje mieszkańcy. Przy wtórze muzyki i w blasku pochodni przewożą na pokładach kamienie, które wrzucają do morza wokół wyspy. Skąd wziął się ten wciąż kultywowany zwyczaj? Ma już ponad pięć wieków - 22 lipca 1452r. dwaj bracia wypłynęli na nocny połów. Z wód Boki Kotorskiej wystawała niewielka skała. Bracia zatrzymywali się często przy niej, bo dobrze brały tam ryby. Po zarzuceniu sieci czas oczekiwania wypełniali wspinając się na kamień. Tej coś na nim znaleźli - był to obraz Matki Boskiej. Nie wiadomo było skąd się tam wziął, ale chłopcy pomyśleli, że święty obraz nie może pozostać w tak dziwnym miejscu. Przewieźli go na ląd i oddali do kościoła św. Mikołaja w Peraście. Ale obraz nie chciała tam pozostać - trzykrotnie w tajemniczy sposób powracał na wyspę.  Maleńki Perast z Kościołem Św. Mikołaja

Na samym końcu Boki Kotorskiej - przepięknej zatoki wcinającej się mocno w ląd, nazywanej adriatyckim fiordem i u podnóża masywów Lovćen, Vrmac i Kotorske Strane leży -  schowane jakby w cieniu -  najpiękniejsze średniowieczne miasteczko Czarnogóry - Kotor. Położenie miasta sprawiło, że przez wieki było niedostępne i chronione. Po II wojnie światowej w masywie Vrmac wydrążono tunel, co ułatwiło komunikację z miastem. Dodatkowo - aby wspomóc naturalna ochronę, jaką dawała przyroda, Czarnogócy otoczyli swoje miasto murem, malowniczo wspinającym się po przepastnych wzgórzach, co zamieniło miasto w prawdziwą twierdzę.  TROCHĘ HISTORII Dzieje miasta pokazują, że nawet najgrubsze mury i najlepsze położenie nie ustrzegą przed najeźdźcami. Tu władcy zmieniali się co chwilę. W IIIw.p.n.e. osiedlili się tu Illirowie. Grecy założyli port Acurion. Między IIw.p.n.e. a Vw.n.e. rządzili tu Rzymianie. Następnie przeszło w ręce Bizancjum - nazywano go Decatera i było jedną z ważniejszych twier