BEAUBOURG
To jedna z najstarszych paryskich dzielnic. W średniowieczu istniejąca tu osada Beau Bourg została otoczona murami obronnymi, później stała się częścią Paryża. Od początku okolica nie cieszyła się dobrą sławą, upodobały ją sobie wszelkiej maści opryszki, nie brakowało tu przestępców i złodziei. Co dziwne - trwało tak aż do lat 70-tych XX wieku. Widać każde miasto musi mieć swój Trójkąt Bermudzki.
CENTRUM POMPIDOU
Powodem zaprowadzenia porządku było powstanie najbarwniejszej budowli w Paryżu - Muzeum Beaubourg zwanego Centrum Georgesa Pompidou - na cześć prezydenta Paryża, który był jego inicjatorem. Prócz zbiorów sztuki XX - wiecznej funkcjonuje tu biblioteka, sale wystawowe, pracownie warsztatów artystycznych.
 |
| CENTRUM POMPIDOU ZWANE RAFINERIĄ |
Tę przedziwną budowlę wymyśliło dwóch architektów - Anglik Richard Rogers i Włoch Renzo Piano i wbrew nazwisku tego drugiego od początku stało się o budowli bardzo głośno. Budynek - podobnie jak wszystkie awangardowe projekty - od początku budził kontrowersje. Nazwano go Rafinerią, gdyż cała bryła otoczona jest ściśle plątanina wielokolorowych rur. Te wyciągnięte na zewnątrz " bebechy" to wszelkiego rodzaju instalacje: niebieskie to klimatyzacja, zielone - woda, żółte - instalacje elektryczne,
a czerwone - komunikacja. W tę pajęczynę wkomponowano dodatkowo klatkę schodową - ruchome schody umieszczone w przeszklonym tunelu wiozą nas wolno w górę, na kolejnych piętrach tarasy widokowe pozwalają podziwiać coraz szerszą panoramę miasta.
Ten ryzykowny zabieg umożliwił utworzenie w środku olbrzymiej, wolnej przestrzeni wystawienniczej, którą można dowolnie kształtować za pomocą przesuwnych ścian. Jedni Centrum podziwiają, inni wciąż krytykują, w każdym razie jest miejscem obleganym. Kolekcja XX-wiecznej sztuki jest doskonała i warto tu spędzić trochę czasu pokonując kolejne dziesiątki metrów i przenosząc się wraz ze sztuką w czasie. Beaubourg jest dziś na pewno jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Paryża.
FONTANNA STRAVINSKY - 1980r.
Nieopodal Centrum Pompidou, trochę schowany na uboczu znajduje się mały Place Igor-Stravinsky. Warto tu zajrzeć, aby odpocząć przy kolorowej fontannie poświęconej Strawińskiemu. W basenie fontanny umieszczono poruszające się barwne postaci z włókna szklanego i z metalu. Powstały w głowach i w pracowniach twórców - Niki de St Phalle i Jeana Tinguely. Strawiński, awangardowy rosyjski kompozytor mieszkał w Paryżu w latach 20-tych XX wieku. 16 ruchomych rzeźb ma przedstawiać najważniejsze kompozycje artysty.
Z jednej strony fontanna nawiązuje do stojącej obok kolorowej Rafinerii, ale z przeciwnej strony wygląda równie ciekawie na tle stojącego za nią gotyckiego kościoła Eglise St-Merri.
Patrząc z pewnej perspektywy gotyckie maszkarony stoją obok awangardowych postaci z plastiku i całkiem do siebie pasują.
HOTEL DE VILLE DE PARIS
Plątanina mniejszych i większych ulic doprowadzi nas nad Sekwanę. Tu rozciąga się duży Place de Hotel-de-Ville. Najpierw miejsce to nazywało się Place de la Greve - brzeg rzeki - i nie było miłym miejscem. Przez wieki - od 1310 do 1830 roku wykonywano tu publiczne egzekucje. Podobno te szczególne widowiska przyciągały tu takie tłumy, że co bardziej obrotni wynajmowali swoje okna lub miejsca na dachach okolicznych kamienic tym, którzy chcieli zyskać dobry widok...
W XIVw. wybudowano tu pierwszy paryski ratusz. Zastąpił go później budynek renesansowy spalony w czasie Rewolucji, Współczesna budowla pochodzi z XIXw., prezentuje styl neorenesansu. Przebogata fasada jest pełna wieżyczek i kolumienek, zdobi ją 136 rzeźb.
W ostatnich latach latem plac przed ratuszem zamienia się w zasypana piaskiem paryska plażę, na której, szczególnie wieczorami, gromadzi się wielu mieszkańców i turystów.
CHATELET - WIEŻA ST-JACQES Nieopodal ratusza na małym ukwieconym skwerku stoi odnowiona gotycka wieża będąca pozostałością po kościele St-Jacques-la Boucherie, który nie przetrwał zawieruchy Rewolucji. Miejsce to było punktem zbiórki pielgrzymów, którzy z Paryża wyruszali na pielgrzymkę do hiszpańskiego Santiago de Compostela.
 |
| WIEŻA ST-JACQUES |
Wieża - dzwonnica kościoła - znikała cegła po cegle aż do XIX wieku, kiedy już chyba w ostatniej chwili podjęto próbę odbudowy ruiny. Stała się ozdobą mieszczącego się tu pierwszego w Paryżu publicznego parku.
Święty Jacek od rzeźników stojący na szczycie zadbał, by do dziś stanowiła piękny element paryskiego krajobrazu. Szczególnie wspaniale wyglądają białe gargulce w pogodny dzień - zdają się wyskakiwać w paryski błękit nieba.
FONTANNA NIWINIĄTEK
Podążając w stronę kultowego miejsca dla miłośników zakupów - Les Halles - dojdziemy najpierw do placu Square des Innocents. Plac ten ma makabryczną i smrodliwa historię. Otóż wytyczono go w miejscu istniejącego od X do XVIII wieku największego cmentarza w Paryżu. Szczególnie w początkowym okresie istnienia powstawało tu wiele zbiorowych grobów, w których zwłoki ułożone w dołach zasypywano piaskiem. Obok wznosił się przycmentarny kościół, w którego ścianach istniały kamienne nisze. W pewnym czasie fanatyczne chrześcijanki powzięły zwyczaj dobrowolnego zamykania się w nich - czasem na miesiąc, na rok lub kilka lat. W zamurowywanym wejściu pozostawiano niewielki otwór, który stawał się dla nich jedyną droga kontaktu ze światem zewnętrznym. Masowe groby stały się prawdziwym utrapieniem w XVIII wieku - to w tej okolicy rozgrywa się akcja książki Süskinda - "Pachnidło". Król wydał w końcu pozwolenie na przeniesienie cmentarzyska - podobno przez dwa miesiące przewożono 2 miliony ludzkich szczątków na miejsce zwane Katakumbami. Dziś plac nie ma już śladów dawnej makabry, chociaż nietrudno spotkać tu "trudnych mieszkańców" Paryża przyciąganych przez uroki nieodległej ulicy St- Denis.
W centrum placu stoi jedyna zachowana w Paryżu renesansowa fontanna nosząca od nazwę od placu - Innocents/Niewiniątek. Pochodzi z XVIw., jej twórcą jest jeden
z architektów Luwru - Pierre Lescot.
 |
| RENESANSOWA FONTANNA NIEWINIĄTEK |
ST-EUSTACHE
Ten teren aż do XII wieku zajmowały jeszcze pola uprawne. Ludwik VI Wielki założył tu pierwszy wielki targ. Rozrastające się targowisko z czasem zadaszono, a nawet dla bezpieczeństwa otoczono murami obronnymi. Cieszyło się tak wielka popularnością wśród Paryżan, że przetrwało do lat 60-tych XXw. Na przełomie XIX i XX wieku na terenie targów ustawiono kilkanaście charakterystycznych secesyjnych pawilonów targowych wykonanych ze stali i szkła. Niestety szybko poddawały się działaniu czasu. Kiedy w latach 70-tych XXw. postanowiono upadające miejsce unowocześnić, secesyjne pawilony rozebrano - nie wiadomo dlaczego nie podjęto się renowacji i pozostawienia choć małego fragmentu. Podobno jedna z hal w całości została zakupiona przez prywatnego inwestora i popłynęła do USA. Dziś teren wypełnia kompleks handlowy, który wgryzł się w ziemię - wybudowano go w głębokiej niecce wykopanej na środku placu.
Jednak zamiast zwiedzać sklepy, lepiej obejrzeć stojący nieopodal kościół St-Eustache. Budowano go przez ponad 100 lat od 1532r. Prezentuje kompilację gotyku i renesansu. Jest drugą co do wielkości katedrą w Paryżu. Fasadę przebudowywano w XVIIIw., ale nigdy jej nie ukończono - brakuje lewej wieży zegarowej. Kościół ma olbrzymie, bogate w znaczące dzieła sztuki wnętrze, ale i wiele dających wyciszenie bocznych kaplic i krużganki. Warto tu zajrzeć chociaż na chwilę, zanim udamy się dalej w zgiełk miasta.
 |
| ST-EUSTACHE |
Komentarze
Prześlij komentarz